Мятеж прошёл, крамола ляжет, в Литве и Жмуди мир взойдёт...

Бокал заздравный поднимая,
Ещё раз выпить нам пора
Здоровье миротворца края...
Так много ж лет ему... Ура!

Пускай клеймят тебя позором
Надменный Запад и враги;
Ты мощен Руси приговором,
Ея ты славу береги!

Мятеж прошёл, крамола ляжет,
В Литве и Жмуди мир взойдёт;
Тогда и самый враг твой скажет:
Велик твой подвиг... и вздохнёт.

Вздохнёт, что, ставши сумасбродом,
Забыв присягу, свой позор,
Затеял с доблестным народом
Поднять давно решённый спор.

Нет, не помогут им усилья
Подземных их крамольных сил.
Зри! Над тобой, простёрши крылья,
Парит архангел Михаил!

Приписывается Николаю Алексеевичу Некрасову, является контаминацией двух стихотворений А. И. Никотина.
То что было зачитано в 1866 в Английском клубе Михаилу Николаевичу Муравьёву (вешателю) не сохранилось
Литва и Жмудь - это, оказывается - разные страны!

Налібацкая пушча каля вёскі Забор'е

Налибокская пуща. У деревни Заборье. Мост через канал

Деревня Заборье

З успамінаў Солтана Аляксандра Іосіфавіча (аперацыя "Герман" у жніўні 1943 года):

"Было гэта летам 1943. Дзень быў пагодны. Раптам бачым, як з боку в.Камень у Забор’е едуць нямецкія машыны з салдатамі.
Вёску ачапілі і пачалі падпальваць хаты. А паколькі наша хата стаяла, ды і цяпер стаіць, першай ад лесу , то з яе і пачалі. Мы нічога не паспелі вынесці з хаты, ды і , папраўдзе кажучы, пасля папярэдніх ваенных пажараў асаблівай маёмасці ў нас і не было.
Людзей сабралі ў гурт і хацелі гнаць праз Пятрылавічы і Цеснавую на Стоўбцы. Але не памятую па якой прычыне. Можа з-за таго, што Пятрылавічы ўжо гарэлі і прайсці праз іх было ужо не магчыма, ці-то над Забор’ем праляцеў самалёт і скінуў загад. Але нас пагналі праз Камень на Івянец. Па дарозе да нас далучылі жыхароў в. Пятрылавічы. У Івянцы нас пагрузілі на аўтамашыны і павезлі праз Мінск у Барысаўскі раён, в. Малое Залужжа.
Дарослыя капалі торф. А мы, малыя, проста сядзелі ў бараках.
Праз некаторы час нас вярнулі дадому, паколькі не было каму збіраць ураджай і здаваць прадукты на сельгаснарыхтоўкі. Паколькі вёска была спалена нас пасялілі ў Івянцы, на тэрыторыі былога гета. Праз некаторы час мы выкапалі ў Забор’і зямлянку і пераехалі туды жыць."

Каплічка ў Забор'е

Внутри часовенки

Выязджаеш з Налібоцкай пушчы, а тут цябе сустракае каплічка, чысценькая, белая і ўсярэдзіне Хрыстос.
Па ўзросце дакладна не скажу, мяркуючы па шыферы - будавалі пры Саветах, а па плітцы ўнутры - абнаўлялі нядаўна
Другие названия деревни: Забоже, Zabor’ye, Zaborze

Налібацкая Пушча. Раён навокал Аземблава